Wiosna
Co by nie powiedzieć
już wiosna
ziemia zaczerpnęła oddechu
chwyciła łyk wody
ogrody
żurawie krzykiem
a gęsi budzą klangorem
i zaraz chwilę potem
wieczorem
na pozbawionym lodu stawie
kaczki
miłosnej zabawie
się oddały
a świtem skowronek mały
do słońca
dzwoneczkiem znak daje
że pora już obudzić
pola zastygłe w oczekiwaniu
lasy i gaje
bo już czas
po srogiej zimie
wiosna przyszła
i wita nas.
Komentarze (7)
A mnie się Krysiu podoba.Usunęłabym tylko to :Co by
nie powiedzieć
już wiosna" Ale to Twój wiersz i Ty decydujesz
:)Musiałam sprawdzić co to :klangorem.Kurcze nie
wiedziałam :)
Wiosna , wiosna budzi nas. ładnie. Tez napisałem
wiosenny wiersz, zapraszam.
Pozdrawiam
witaj wiosno jak dobrze ze już przybyłaś.
Pięknie ujęte. Pozdrawiam.
Wiosna budzi coraz to nowe nastroje :)
proszę... jak pięknie ujęte natura. Codziennie jeszcze
widzę to wszystko za oknem a teraz dzięki Twoim wersom
będę mogła wracać za to okno w wspomnieniach.
Pozdrawiam.
Nietuzinkowo pokazujesz uroki budzącej się wiosny,
ślicznie. Wiosennie pozdrawiam.