Wiosna
W uścisku wiosny kąpie się ziemia
promienie słonka świat ozłociły
Dni szare dotąd zmieniły barwy
nadzieją zieleni pąki rozbiły
Po niebie suną pierzaste chmury
wiatr tańczy walca w szalonym biegu
ubrany w białą suknię przebiśnieg
ciekawy świata wyjrzał spod śniegu
Miłość co dotąd uśpioną była
drży jeszcze w pączku czekając nocy
tuląc swe płatki nim te rozkwitną
gdy wiosna siłą
zmysłów zaskoczy
Komentarze (4)
Reniu, parę dni temu zobaczyłam Twój wiersz o wiośnie
pisany gwarą. niestety znikł. Chciałabym, aby jedna z
moich podopiecznych recytwała go w czasie konkursu.
Oczywiście za Twoją zgodą i z twoim nazwiskiem jako
autora. Czy zgodziłabyś się na to?
Chyba wszyscy z niecierpliwością czekamy na przyjście
owej wiosny, która rozbudzi wszystko do życia i
rozgrzeje nasze serca.
Pozdrawiam.
Marek
Wiosna budzi do życia nawet uschnięte konary...:))
pozdrawiam z wiosennym uśmiechem :)
Ładnie o wiosnie która niepodważalnie kojarzy się z
miłością