Wiosna

/z szuflady/

Jak wiosnę odnaleźć, jak poznać jej dłonie?
Gdzie odnaleźć ślady? Wśród przegniłych liści?
Rozum swój wytężam nabrzmiewając skronie,
Może we wspomnieniach odnajdą ją myśli?

Wiosną wszystko wokół pięknie się odradza,
Tu drzew liście w pąkach jeszcze poskładane,
Tam zielona łąka w słońcu się odmładza,
Kwiaty śpiewem ptaków są rozkołysane.

Już w zalotach gniazda są pouwijane,
Liście ze skorupek już się wykluwają,
W lesie zaś konwalie bielą są przybrane,
Pierwsze sadu drzewa w kwiatach rozkwitają.

Słońce cieplej grzeje swymi promieniami,
Rozpościera w świetle płatków pióropusze,
Wypełniając przestrzeń wiosny zapachami,
Trelami skowronka przeszywając głuszę.

Z kwiecistych kielichów nektar jest spijany,
Przez armię owadów w pyłku zmorusanych,
Tam przez pszczołę motyl w pośpiechu mijany,
Na chwilę przycupnął na płatkach różanych.

Wszystko w koło kwitnie w wiosennej biesiadzie,
Skąpane w promieniach radosnego słońca,
Kwieciste wachlarze porastają w sadzie,
Zielonych kobierców łąk nie widać końca.

Lecz czy dziś odnajdę wiosny odrobinę,
Gdy drzewa już gołe, złysiałe od chłodu,
A łąka przywdziała liściastą pierzynę,
Niezaspokajając słonecznego głodu?

Widzę wiosnę w drogiej sercu przyjaciółce,
Łąki złotych włosów płatki ozdabiają,
Które dreszcz skrywają w kielicha wyściółce,
Do słodkiej pieszczoty szepty zapraszając.

Pióropusz rumieńców skąpanych w uśmiechu,
Wiosenne promienie bardzo przypomina,
Zapach ujmujący, czułość jej oddechu,
Czarem swym niezwykłym duszę mą zaklina.

Urok przecudowny jak wiosna odmienia,
Pąki słów rozwija w uczucia wyrazy,
W kwieciste wachlarze marzenia przemienia,
Zmysły doprowadza głosem do ekstazy.

Blask mej przyjaciółki ogrzewa wśród słoty,
Serce mi napełnia promieniami słońca,
Nie czekam na Wiosnę, nie mam już ochoty,
Ona mi wystarczy do podróży końca.

autor

mroźny

Napisany: 2007-11-11 Dodano: 2008-10-10 08:26:59

Ten wiersz przeczytano 645 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie