wiosna w ogrodzie smutek w sercu
Jak co roku od lat wielu
otworzyłam ciężkie oczy
mimo mokrych strużek deszczu
ciepłem wiosna ciało tuli
głaszcze czule świeża zieleń
smutek rodzi nową przestrzeń
kładzie radość w drżące ręce
to już wiosna -
świeżą rosą okala serce
budząc nadzieją o poranku
wesoło wkroczyła prawem natury
w błękicie lazuru wita skowronek
echem rozbrzmiewa pieśń wesoła
ciepłym prądem płynie do serca
lecz w nim mieszka
jesienna melancholia
wyszłam do swego ogrodu
grządki kwiatowe łzami podlewam
tęskniąc za tym co jest za nami
po deszczu wychodzi tęcza
ciesząc wszystkimi barwami
łzy rzeźbią tylko koryto
przynosisz wiosno tyle kolorów
roztaczając dookoła nadzieję
pośród radości
trawy zieleni
i pąków na drzewach
wiatr ciepłem twarz tuli
muska spiętrzone usta
lecz ja noszę martwe serce
i choć pragnę
i czekam
za woalem smutku umieram
płótnem opasa mnie tylko smutek
wokół pustka i cisza
rozkoszy nie poznają tęskniące usta
nie zakwitną więcej wiosenne oczekiwania
Copyright
Małgorzata Marcinkowska
23.03.2019r.
Komentarze (14)
Smutny a zarazem piękny wiersz witający wiosnę.
Serdecznie pozdrawiam :)
Wiosna też ma swoje humory. Wszystko się odmieni.
Pozdrawiam.
Ale wiosna to czas odrodzenia, nadzei i nowych doznań.
Smutny
Przepiękny, aktualny wiersz :)
Smutno.
Pozdrawiam :)
Nigdy nic nie wiadomo co przyniesie wiosna. A może
również owe spełnienie:)
Pozdrawiam.
Marek
Tak jakby peelka za kim ważnym bardzo tęskniła, a
wszystko wokół było nieważne...
pozdrawiam
smutkiem powiało a tu już wiosna przynosi tyle radości
- może ten wiosenny ciepły powiew wiatru osuszy łzy
:-)
pozdrawiam
powiało smutkiem
Pozdrawiam serdecznie
Jak co roku od lat wielu
otworzyłam ciężkie oczy
mimo mokrych strużek deszczu
ciepłem wiosna ciało tuli
Smutno się zrobiło.
mam nadzieję Małgosiu, że to tylko chwilowy smuteczek.
świetnie wyglądasz w kapeluszu (bez kapelusza
oczywiście też). ślę uśmiechy :):)
głęboko zagnieżdżony smutek który nie pozwala cieszyć
się wiosną. (może znajdzie się ktoś, kto rozgrzeje
serce?)