Wiosna stulecia

Wypuszczam z klepsydry ruchome piaski,
buduje z nich wzmocnione basztami zamki,
przygotuj się na większe niespodzianki,
bo otwieram drzwi i przekręcam zamki.

Przez te drzwi wpuszczam na łąki baranki,
głodne emocji - maluje ogród rajski,
a ludzie głodni za darmo dostają kanapki.

Nie toczą się pomiędzy nami żadne walki,
inni ludzi nie traktują nas jak lalki,
oryginalne postaci-nie ma żadnej kalki.

Pisze dla sióstr i braci - jak Parki
nić życia tkam i daje wam na szkła tafli
namalowane słowem nowe gotowe obrazki.

Na szkle malują czasu piaski -
w wyobraźni ogród w którym
rośliny i zwierzęta z baśni.
Są owady po prawej stronie i konie -
ani jednego złego nie ma w ogrodzie.

Chronię przed zamarznięciem róże
Małego księcia - pęk zrywanych twe
dłonie napełnia kwiatów i Tobie
je daje oraz swoje serce oddaje,
gdy w górze księżyca pełnia.

.........................................
Spełnia się przepowiednia o wiośnie
stulecia - ujrzy ją dziecko twe
prędko zanim całkiem dorośnie.

Całą sprawę sprawę w mediach nagłośnię,
nim pojawi się brednia o totalnej wojnie.

Spij spokojnie - przynoszę
stulecia nie zimę a wiosnę,
będę już leciał po drodze
mijając wasze twarze radosne.

Dla wszystkich,którzy mają dosyć zimy ludzkiej obojętności.

autor

Mariusz Ryś

Napisany: 2014-03-27 Dodano: 2014-03-27 05:57:53

Ten wiersz przeczytano 914 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie