Wiosna zrobi swoje...

Na Walentynki – sestina lirica

Gosia to całkiem zwyczajna dziewczyna
Ale w jej głosie słyszę słodkie tony,
Co serce moje brzmieniem rozgrzewają.
Niestety myśli, że miłość już za nią
Budzi pragnienie, ale je ugasić
Z dziwnym uporem i trwogą się wzbrania.

Czy ktoś ją zranił, że kochać się wzbrania
Moja wyśniona, jedyna dziewczyna?
Czy ból odczuwa, którego ugasić
Nie jestem w stanie? Lecz jej głosu tony
Sprawiają że bym wszystko oddał za nią
Pragnę jej ulżyć, lecz nie rozgrzewają,

Słowa me serca jej, nie rozgrzewają,
Ciągle jest zimna i kochać się wzbrania,
Z uporem twierdzi, że miłość już za nią,
Chociaż przepysznie kwitnie ta dziewczyna,
A głos jej miły – niskie, ciepłe tony
Budzą żar, który nie da się ugasić.

Bo tylko ona może go ugasić.
Niech moja miłość zatem rozgrzewa ją
Aż po weselne Mendelsohna tony.
Choć przed uczuciem wciąż jeszcze się wzbrania,
Musi mi ulec w końcu ta dziewczyna.
Musi mi ulec, bo szaleję za nią.

To fałsz, że pora kochania już za nią,
Że przeszła tyle, by miłość ugasić...
W końcu pokocha jeszcze ta dziewczyna.
Kamienne serca też się rozgrzewają
Chociaż słowami uparcie się wzbrania
W głosie chcę słyszeć przyzwolenia tony.

Nie tylko pragnę. Tam są takie tony
Czego rzec nie chce, to mówią mi za nią.
To kwestia czasu. Choć jeszcze się wzbrania
Moje pragnienia słowem „Tak” ugasić
I jej się wiosną zmysły rozgrzewają,
Bo nie z kamienia przecież to dziewczyna.

Słowika tony usłyszy dziewczyna,
Obejrzę za nią się i choć się wzbrania
Mój żar ugasić, to on rozgrzewa ją.

autor

jastrz

Napisany: 2019-02-13 Dodano: 2019-02-14 00:38:31

Ten wiersz przeczytano 714 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie