WIOSNO NAUCZ MNIE
Wiosno naucz mnie proszę pisać
o przyrodzie i ludziach
o nowym życiu co z tobą się budzi
O wiosno co wstałaś
ze srogiej mroźnej zimy
przed którą czoło nisko pochylamy
odsłaniamy ręce zdejmujemy płaszcze
niech nas słońce ciepłem swoim miło
głaszcze
Wiosno, co radość dajesz
starcom, matkom, dzieciom
Ty co rozdzierasz chmury
by słońca było dużo
by drzewa , kwiaty i ptaki ciągle cię
chwaliły
by wzajemna miłość codziennością była
Naucz mnie proszę pisać piękne słowa
bym wszystkie pory roku odkrywał od nowa
Komentarze (58)
Bardzo - bardzo mi się podoba. Jeszcze lepiej odbieram
niż przy czytaniu, kiedy dalem punkt.
Pozdrawiam:)
dziękuję :)
Piękna prośba. Trzeba tylko wyjść na spacer. Oczy i
uszy na świat otworzyć, a wiosna zrobi swoje :)
Myślę, że takiej prośbie wiosna Ci nie odmówi....więc
pisz,pisz...pozdrawiam wiosennie :)
Wiersz w formie pytań, może i żalu, ale bardzo ładny.
Pozdrawiam
Z przyjemnoscia przeczytalam.
Pozdrawiam, poniedzialkowo:)
Twoja oda do wiosny niesie powiew radosny...
pozdrawiam :)
O wiośnie można w nieskończoność, to piękny i
wdzięczny temat.
Pozdrawiam serdecznie :)
Wisna to piękna muza więc powstał piękny wiersz
Pozdrawiam serdecznie :)
Prośby brzmią niemal, jak modlitwa. Niech się więc
spełnią...
W drugiej strofie czytam :
"przed którą czoło nisko pochylamy",
bo dalej piszesz w czasie teraźniejszym.
Pozdrawiam ciepło :)
W życiu dużo wiosen trzeba
by ujrzeć twarze pełne radości
by życie miało kolor nieba
z nadzieją szło do przyszłości
Pozdrawiam serdecznie.
Bardzo ładnie.
Wiosna daje natchnienie wielu osobom.
(wiersz raczej nierymowany i wg mnie przecinki chyba
niepotrzebne)
pozdrawiam
pięknie
Wiosna uczy nas pokory, daje radości i chwile
szczęścia. Pozdrawiam.