WIRTUALNA MIŁOŚĆ
Łączy ich magnetyzm serc i przestrzeń
tęsknotą nabrzmiała
Po niej biegną słowa i myśli, kierowane do
ciała.
Nie trzymali się nigdy za ręce, smaku ust
swych nie znają
Ona i On - wirtualiści, tylko w sieci swoją
miłość wyznają.
Klawiatura ich rękami pieszczona, wystukuje
marzenia ze snów
Patrzą zahipnotyzowani w ekran, są
spragnieni miłości i słów.
Ona płoni się, gdy spod palców słowo miłość
się wymyka
On czytając, siłą swej wyobraźni w jej
uczucie wnika.
Blask ekranu pieszczotą się staje
Grę wstępną, palec na myszce oddaje.
Szum komputera namiętność wzmaga
Czekają, kiedy wreszcie nadejdzie
odwaga?
Aby przestać już kochać tylko wirtualnie
Spotkać się i uczucie wyrazić realnie.
Niesłusznie sądzą, że o tym łut szczęścia
zdecyduje
Muszą mu pomóc, bo człowiek swój los sam
kształtuje.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.