Wirujące pióra

Obyśmy nigdy nie dali się zepchnąć z tego świata...

Jak zraniony anioł spadamy
W otchłań nicości
Gorąca strużka krwi sunie po plecach
Wokół opadają pióra jak gdyby tańcząc
Naznaczone...
A Ty leżysz na dnie
Zziębnięta i wykończona
Śnisz...
Piękne wizje dawno minionej przeszłości
Przebiegają przez Twoją głowę
Jak stado jeleni spłoszonych przez łowcę
Raptownie łanie się rozpływają
W błysku rażącego światła
Który trwa sekundę, może dwie
I znów zalega nieprzenikniona ciemność
Macasz wokół dłońmi
Lecz one niczego nie odnajdują
Nagle natrafiasz na coś palcami
Czujesz wygasające ciepło i gorzki zapach śmierci
Ten anioł nie przeżył upadku
Zbrukany krwią, z podciętymi skrzydłami
Brutalnie zepchnięty z granicy świata.

autor

Zuz

Dodano: 2007-09-29 18:25:04

Ten wiersz przeczytano 426 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie