Wiślana odyseja

Zabrałaś z nieba sierpniowe gwiazdy,
lśnią i kołyszą się w ciemnej toni,
i ja przysiądę na wiślanej fali,
by wyśpiewać i wypłakać się do woli.

Z twego to nurtu czerpałam radość,
fleszem urodę sławiłam,
a ty pozwalasz mi wodnym piórem,
kreślić wiślane przygody.

Kiedy przyjdzie ta cicha senność,
razem popłyniemy daleko...
wyzbieramy sierpniowe gwiazdy,
nurzając stopy w księżycu.

autor

Jutta

Napisany: 2009-08-15 Dodano: 2009-08-19 00:11:29

Ten wiersz przeczytano 648 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie