witaj mi
witaj mi
miłościwy panie
już poranne wstają zorze
a księżyc zostanie
świt wciąż rześki
blado-złoty plaster miodu
do stóp naszych się ściele
kiedy inni chcą zachodu
znów oczy mrużysz
jak przy powstaniu
rosa przez palce przecieka
i kłania się rozstaniu
autor
Nadzieja.
Dodano: 2009-01-20 19:24:31
Ten wiersz przeczytano 652 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Nie kojarzę Twoich rymowanych wierszy, dlatego muszę
przyznać że bardzo ten przypadł mi do gustu!
Ślicznie :)
pozdrawiam serdecznie...
Księżyc jak zwykle tajemniczy i zwodniczy,kryje wiele
magii-pozdrawiam!