Witkacy moje szaleństwo III

Ten wiersz również zaciekawił. :)

Dziękuję Beano

dobrej nocy:))
;)

Dziękuję promień słońca będę pamiętał pozdrawiam
Robert.

Witaj.
Piękny i emocjonalny przekaz wiersza.
Dobry i ciekawy temat.
Pozdrawiam serdecznie.;)

Fatomorgano7 miałem już nie wchodzić i nie komentować
ale wróciła mi wiara w ludzi jesteś jedyną która
zwróciła uwagę na to co moim zdaniem jest
najważniejsze metafory i przenośnie ja wręcz byłem
rozczarowany tym że ludzie przekreślali wiersz nie
pytając się co autor miał na myśli. Wiersz z
wyjaśnieniem metafor jest dwa razy dłuższy. Dlatego
pozwoliłem sobie chociaż jedną przytoczyć. Jeszcze raz
Ci dziękuję obiecuję w przyszłości będę czytał Twoje
wiersze i będę dawał Ci anonimowo swoje głosy.
Dziękuję za Twoją wysoką wrażliwość i inteligencję w
ocenie mojego wiersza. Pozdrawiam Robert

Przeczytałam cały tryptyk i historię rodziny (w
komentarzach) i jestem pod wrażeniem. Bardzo spodobał
mi się styl i lekkość operowania metaforami. Co do
Witkacego, cenię, ale nie podziwiam :)
Serdeczności ślę :)

Szkoda :(
Pozdrawiam bardzo serdecznie :))

ciekawe czy jastrz to od jastrzębca się wywodzi.

Piękne Panie i drodzy Panowie
Dziękuję za komentarze słowa otuchy i zrozumienia. Ja
pisząc przez 40 lat wiersze nigdy w szerszym gronie
ich nie prezentowałem. Przez te dwa miesiące wiele się
nauczyłem i było mi z Wami niezwykle miło. Na pewno
będę czytał Wasze wiersza, ale na razie nie będę ich
komentował, mam nawał pracy i jednak nie mogę
wszystkiego ze sobą pogodzić. Ja jestem taki, że albo
oddaję się cały albo nie zawracam sobą głowy.
Pozdrawiam Robert

W moim odczuciu dobry wiersz, w treści i formie.
Pozdrawiam wieczornie, a co do Twojego pytania o
uznanych twórców, może nie tyle uznanych, co
docenianych w sensie finansowym, to myślę, że z tym
jest kiepsko, przykład, choćby fantastycznie piszący
Norwid, który zmarł w przytułku, a sława i docenienie
przyszły dopiero po śmierci...
Myślę, że może dobrzy tekściarze mają szansę na
wyżycie z pióra, nawet malarze też raczej zawsze
musieli mieć sponsorów, nawet ci wybitni, niestety
życie artystów łatwe nie jest, a talent wcale go
lżejszym nie czyni, msz.
Pozdrawiam wieczornie z podobaniem dla całości :)

I już zupełnie na koniec ja zbieram pieniądz i płaciła
dworów polskich mam opracowania w wielu periodykach
nie tylko numizmatycznych. Moje artykuły były między
innymi w Przeglądzie Numizmatycznym jak zobaczysz spis
autorów powinieneś mnie znaleźć. Jeśli chodzi o
pieniądz dominialny to jest to mój konik zbieram go 25
lat i obalam poglądy zarówno z czasów PRL jak i z
czasów międzywojennych. Ostatnie lata to ciągle
powiększający się zbiór guzików liberyjnych i pieczęci
majątkowych ekstremalnie rzadkie tematy i coś na
koniec co pasjonuje mnie od dwóch lat znaki herbowe z
końskich uprzęży, w weekend byłem z nimi w Muzeum w
Szreniawie i tylko cmokali z zachwytu oczywiście
pytając się czy nie zostawił bym ich w muzeum jednak
muszę je najpierw opracować bo to temat zagadka. Już
ponoć magnackie regimenty je posiadały ale... jeszcze
dużo przede mną tajemnic do rozwiązania.

Chudziło mi o to że zmienił herb dlatego czarna owca
jeśli zaś chodzi o jego zasługi to można być jedynie
dumnym tam wczesnej podałem że miał syna ale
odnalazłem wcześniejsze zapiski Ojca i chodziło o
rodzinę w Galicji i nie syna a bratanka.
Kariera najsławniejszego z Gorzkowskich Karola hr.
Gorzkowskiego.
1 listopada 1792 roku, został kadetem w pułku
szwoleżerów „Księstwa Modeny i Reggio”;
uczestnik wojen z Francją między 1792 a 1795 r.,
później podporucznik gwardii (wówczas polskiego) pułku
Arcièren (1796 r.). W 1812 roku uczestniczy w inwazji
na Rosję, w wojskowym korpusie posiłkowym. 19 maja
1820 roku awansowano go na generała dywizji. 16 marca
nadano mu rangę feldmarszałka i dowódcy dywizji w
Brnie, a w 1833 roku w Pradze. W 1839 roku został
oficerem 3 Pułku Kirasjerów króla Saksonii Jana
Wettyna i komendantem wojskowym Lublany, a później
także Opawy. 19 października 1846 roku awansował na
generała kawalerii i objął komendanturę twierdzy
Mantui.
Gdy w roku 1848 we Włoszech wybuchła rewolucja,
twierdza Mantua znalazła się w dramatycznej sytuacji z
bardzo małymi szansami na jej obronę. Garnizon był
słaby i składał się głównie z włoskich oddziałów
wojskowych, które już dużo wcześniej zostały
przetrzebione przez rodaków podczas rewolucji. Ludność
licząca ponad 30 tys. mieszkańców była wrogo
nastawiona wobec Austrii. Hrabia Gorzkowski dzięki
mocnemu wsparciu ze strony korpusów oficerskich,
zdołał zapanować nad wojskiem i uniknąć wszelkich walk
z mieszkańcami. Ogłosił stan oblężenia. Czekając na
posiłki z Modeny, nakłada na miasto kontrybucję w
wysokości 600 000 lirów na wypłatę żołdu dla wojska. W
połowie maja zwiększa ją o 300 000 lirów. Kontrybucja
przynosi tylko 63 000 lirów. Brak pieniędzy zmusza go
do rekwizycji sreber i 14 czerwca rozpoczyna bicie
monety. Rewolucja zakończyła się 9 sierpnia, co
wyhamowało bicie monet oblężniczych. Jednak hrabia
Gorzkowski na jesień wznawia produkcję i wybija razem:
3947 sztuk jedno guldenówek, 631 sztuk trzykrajcarówek
i 7799 sztuk dwudziestokrajcarówek.
20 krajcarówka, na dole widoczne G.M (Gorzkowski
Mantua), pomiędzy literami tzw. „gołąbek Wergiliusza”
(rodzina Wergiliusza posiadała majątek w Mantui)
Za obronę Mantui otrzymał 27 listopada 1848 roku Krzyż
Rycerski Wojskowego Orderu Marii Teresy.
14 maja1849 roku przybył z wojskiem do Bolonii i po
przejęciu miasta pozostał w nim pełniąc funkcję
gubernatora wojskowego i cywilnego. Następnie odegrał
kluczową rolę w zwycięstwie w Wenecji. Oddziały
wojskowe pod dowództwem hrabiego Gorzkowskiego
przygotowały oblężenie miasta. Miasto, nie widząc
perspektyw na zwycięstwo, szybko skapitulowało w
sierpniu 1849 roku. Po przejęciu Wenecji został
gubernatorem wojskowym i cywilnym, a w październiku
mianowano go na gubernatora twierdzy w Ołomuńcu. W
styczniu 1850 roku wrócił jednak do Wenecji, by
piastować wcześniejszy urząd, który pełnił aż do
śmierci. Odznaczony między innymi Cesarskim i
Królewskim Orderem Orła Białego, 1838 rok, oraz
Krzyżem Wielkim Orderu św. Jerzego, wręczonym przez
Papieża Piusa IX, 1849 roku.
Ze związku z hrabiną von Szapary nie pozostawił
żadnego potomka. Pozostawił w spadku 4,5 miliona
guldenów, przekazanych krewnym w Galicji. Jego bogatą
i kosztowną kolekcję broni odziedziczył jego bratanek,
hrabia Szapary.

jastrz i jeszcze ten mój werset krzyż na pniu
półksiężyc nasze losy wzrusza Witkiewiczowie byli
herbu Nieczuja czyli krzyż na pniu my tarnawici krzyż
z półksiężycem ale nawet wtedy nie byłem pobłażliwy
dla naszych korzeni pisałem o mospanach próżnych
wiersz ma bardzo dużo metafor i naprawdę trzeba by
było każdą zwrotkę rozebrać, aby się o tym przekonać.
Tak więc nie uważam, żeby był on taki ostatni.
Natomiast nie gniewam się na Ciebie czułem, że chcesz
mnie wystawić na próbę zmusić do pojedynku. Tak jak
motto na szabli "nie wyjmuj bez potrzeby nie chowaj
bez honoru" Salve bracie

Jeśli chodzi o policję w dwudziestoleciu miała
granatowe mundury. Jak Niemcy weszli do Polski to
pozostawili mundury prawie niezmienione (kazali tylko
zdjąć orzełka z czapki). Jednak nazwa "granatowa
policja" pochodzi z czasów okupacji. Granatowa - dla
odróżnienia od policji niemieckich, które też działały
w GG. Przed wojną to była po prostu PP - policja
państwowa.
Jeśli chodzi o Karola Gorzkowskiego - to zbieram stare
pieniądze i właśnie w ten sposób się o nim
dowiedziałem. Może w rodzinie była to czarna owca, ale
ogólnie postać raczej pozytywna. W 1848 roku (a więc w
bardzo niespokojnych czasach - Wiosna Ludów, 2 lata po
rabacji Szeli) Ludność Galicji wystosowała do cesarza
(nie pamiętam F, czy FJ, bo to był rok zmiany
panowania) petycję o mianowanie go gubernatorem
Galicji. To świadczy, że cieszył się zaufaniem
Polaków.