Witraż

Oaza spokoju w witrażu mych twarzy
odbicie w lustrze fal zdarzeń
wykute w sklepieniu mojego kościoła
gdzie ściany wiją się niczym
pająki wchodzące w słowa
wierni klęczą w pajęczynie
spoglądając na krzyż
który wygięty wbija się w ambonę
mojej moralności
niczym w żelazny krzyk raniący
uczuć echo w holu złości
tam gdzie korytarz pełen świadomości
widzę imiona w modlitwie wymiarów wolności
które w chaosie nienawiści
zdrapią barwy farby z ścian pustyni
gdzie nie ma już wody
tylko halucynacje pozostałe
z wojny która przeżyliśmy

autor

Sarcatriel

Napisany: 2001-05-16 Dodano: 2007-09-06 01:55:17

Ten wiersz przeczytano 835 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie