Wizja

Przez sen wszystko lepiej widać
Widziałam miasto: huk, szum, piski opon, krzyki...
Ciemne niebo, bez jednej gwiazdy.
Czarne serca marmurowe i dusze,
które już nie wołały o pomstę.
Ciemność była zupełna.
"Czy nie ma tu już zadnego dobra?"-spytałam
Wzniosłam się nad tę masę i daleko,
daleko zobaczyłam blask.
poleciałam tam prędko, lecz nie mogłam wylądować
Była tam jakaś błona ochronna, niewidzialna
Wreszcie znalazłam drzwi.
Zapukałam i wrota ukazały przede mną świat,
jaki znałam z wizji
Drzewa, zieleń spokój.
Na polance bawią się dzieci.
Nie dokuczają sobie.
Jasność była zupełna.
Pośrodku gaju leżał kamień. To on promieniował.
Przyjrzałam się i zobaczyłam w środku serce - żywe, bijące, czułe.
I zapłakałam.
Nie zostałam tam długo.
"Czy jest na ciemnym świecie życie?"-zawołałam.
Znów wzniosłam się nad ciemność.
Długo, długo musiałam patrzeć, zanim zobaczyłam promyczek światła.
Poleciałam i tam.
Wśród zabieganego tłumu stała dziewczynka.
Była jasna, a jej serce żyło i biło.
Próbowała dotknąć jasnym paluszkiem czarnych serc, ale one były zimne i twarde. Nie chciały stopić swej lodowej skorupy. Tłum potrącał dziecko i przewracał.
Chciałam, by dotknęła mego serca paluszkiem.
Nie zdążyłam.
Ostatnie światło świata zgasło.

autor

Entrie

Dodano: 2005-09-03 20:19:31

Ten wiersz przeczytano 570 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie