Wizyta

Na śnieżnobiałej kozetce,w białych pokoju ścianach rytmem bicia serc ludzkich trwoga wygrywała od rana melodie ostatnich godzin,dni, niekiedy miesięcy.
Lęk modlitwy błagalne składał temu, który wszechrzeczą wszechświata.
A zapach śmierci z korytarza, między nozdrzami obecnych jawnie przewijał się i przeplatał.
Nie kryjąc "urody" fetoru,co żołądek w konwulsyjnym uścisku do obfitych torsji
doprowadzić niejednego potrafi.
Siedzę półnaga na białej kozetce.
Jego oczy gapią się na mnie.
Jaki on młody - uroczy.
Czy to są wszystkie wyniki?
Zadał mi głupio brzmiące pytanie.
Musi pani zwolnić mruknął patrząc mi głęboko w oczy.
Pomyśleć już tylko o sobie.
Po wszystkim, gdy się uda wyjechać - w dzikiej głuszy odpocząć - może nawet zapomnieć.
A zdążę jeszcze doktorze?
Czy sznur pereł mam zawiesić na szyję?
Wydać w nim ostatni oddech?
Ja na te pytania niestety pani nie odpowiem.

....wygrałam......szykuję się w podróż.....

autor

Maargo

Dodano: 2008-03-26 00:30:05

Ten wiersz przeczytano 544 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie