Wlazł kotek na płotek

Zainspirował mnie komentarz Agrafki pod moimi przedwczorajszymi fraszkami.

Wlazł kotek na płotek

Juliusz Słowacki
Nieznany fragment z Króla Ducha



Słońce schodziło. Już czas był wieczora,
Ponad łąkami mgła stanęła biała,
Nad Gopła brzegi wiedźm paskudnych sfora
Na osmolonych miotłach przyleciała.
Wiem, bo mi o tym mówił Wernyhora,
Jak ich zabawa nocna wyglądała,
W krąg było słychać wycie i chichoty,
No i miauczenie. – Wiedźmy miały koty.

I zaszło słońce. Zaraz zrobiło się
Strasznie. Sunęła po jeziorze fala
Bez wiatru. Rycerz na grzebalnym stosie
Płonął, a może raczej się dopalał,
Zabłysł piorunów w niebie złoty włosień
I grzmot stłumiony słychać było z dala
I wtedy z Gopła wyszła jakaś krwawa
Nadludzkiej miary wodnica, czy zjawa.

Na wygrodzonej łące między borem,
A wodą wiedźmy ogień rozpaliły,
Ziele tojadu i kruszyny korę
Trochę blekotu w płomienie wrzuciły
I wtedy przeszedł dziwny jęk jeziorem,
A jędze szmaty ze swych ciał zrzuciły
I wokół ognia pląs zaczęły one
- Paskudne, dzikie, stare, pomarszczone.

I dym się ścielił tą upiorną nocą,
Leżał nad ziemią i nad wodę spływał
A z tego dymu raptem wyszła do cór
Swoich bogini – straszna Pani Siwa.
Lecz nie wytrzymał tego jeden kocur
Dym szczypał w oczy go i wzrok rozmywał,
A więc na płotek wylazł sobie śmiało
I mrugał. Ale to nie pomagało...

autor

jastrz

Napisany: 2019-03-06 Dodano: 2019-03-06 00:02:22

Ten wiersz przeczytano 2300 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Pastisz Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie