Wlazł kotek na płotek II

Bolesław Leśmian
Kot

Tam gdzie malwy od kurzu mdleją i od gorąca,
Kot miauczysty i czarny prężył grzbiet swój do słońca,

Chodził sobie leniwie po podwórku, przy płocie,
Płoszył wróble, bo życie jeść się chciało niecnocie.

Grzał się w słońcu, bo na to lato było i lipiec
I głaskały promieńmi futro mu południce.

I leniwy, uśpiony ciepłem złotych promieni
Patrzał sobie na kury, co grzebały tam w ziemi.

Stał tam płotek chruściany przy ogrodzie za domem.
Stał, bo dobrze nie wiedział, w którą upaść ma stronę.

Nikt wokoło nie wiedział, czy płot sam z siebie stoi,
Czy może podtrzymują go bluszczydła powoi.

Kiedy kocur na płotek ten spoglądał spod oka,
Raptem pośród zieleni zasroczyła się sroka.

Kot wstał, grzbiet wygiął w pałąk, sprężył w sobie się w środku
I nim ktoś zauważył on już był na tym płotku,

Sroka na dach wzleciała jednym ruchem jak smuga,
A kot siedzi na płocie. Siedzi sobie i mruga.

autor

jastrz

Napisany: 2019-03-06 Dodano: 2019-03-07 00:02:47

Ten wiersz przeczytano 1163 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Pastisz Klimat Obojętny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie