Włóczykij

Spodobała mi się Twoja historia, może któregoś dnia
uda Ci się zatrzymać gdzieś na dłużej...

Pozdrawiam.

Zacznę od zastrzeżeń:

-interpunkcja do „remontu”,
- partykułę nie z przymiotnikami piszemy łącznie, a
więc trzeba napisać nieobca.
(http://www.poradniajezykowa.us.edu.pl/baza_archiwum.p
hp?POZYCJA=2300&AKCJA=&TEMAT=Wszystkie&NZP=&WYRAZ=)
(zastanawiam się nad "nie dane"),
- „ale kędy przejdą
sieją nadzieję jak umieją
choć jak wschodzi
im często patrzeć nie dane...” – za blisko dwa razy
„jak”
może tak:

ale tam, gdzie przejdą
- sieją nadzieję - choć, czy wschodzi,
często nie dane im zobaczyć.

- inwersje:
nie umieją domu zbudować sobie = nie umieją zbudować
sobie domu,

nie szukają oni = oni nie szukają
tłumu oklasków = oklasków tłumu ( bo wychodzi, w
pierwotnej wersji, że oklaski potrafią zbierać się w
tłumy),

- zapisy nielogiczne lub niegramatyczne:

że mu Twoja strzecha zbyt ciasna – msz to nie
„strzecha” jest „ciasna”, tylko to co pod nią,

- on nieraz nocą obraz Twój
i głos gwiazdom opowie,

opowiedzieć można O obrazie, O głosie: obraz, głos
można przedstawić, zaprezentować,

- zaczynasz pierwszą zwrotkę - „Są tacy”, ale drugą
radziłabym zacząć od - „To oni”, bo w tej chwili
trzeba wrócić do początku, by sprawdzić, kto „gwiazdom
gra”,

- zaimki osobowe piszemy dużą literą tylko w prywatnej
korespondencji, lub w wypowiedzi skierowanej do Boga.

Z pewnością coś przeoczyłam :)
A na koniec jeszcze raz podkreślam „wężykiem,
wężykiem” – interpunkcja!!!

A teraz dwa słowa o nastroju, płynności, umiejętności
wciągania czytelnika w tekst – jest dobrze :)
I jeszcze jedno:
Tekst zasługuje na to żeby nad nim popracować :)

Pozdrawiam. Miłego :)

Witam:)
kazdy jest wedrownikiem i poszukuje tej własciwej dla
siebie drogi
pozdrawiam:) i ta kromka chleba nie tylko dla siebie:)

ladny wiersz--jestesmy dziecmi Bozymi bez swego
miejsca na ziemi w ciaglej podrozy nigdy na dluzej
zatrzymac sie nie mozemy-pozdrawiam serdecznie

urzekła mnie ta kromka chleba na dalszą drogę
...wędruj dobrymi drogami...dobry wiersz -
pozdrawiam:-)

Świetnie opisana konieczność wędrowania. Tak jak i
życie jest wędrówką. Podoba mi się + Pozdrawiam :)

przyjemnie łechce duszę taka świadomość, że ktoś
odrobinę nas rozumie i wie co czujemy - prawda? ;)
dziękuję za odwiedziny i dzielenie się spostrzeżeniami

wciąż w pogoni za czymś, niekonkretnym, nie koniecznie
do osiągnięcia, wędrówka dla samej wędrówki, dobry
wiersz:)

Wiersz niezwykle klimatyczny, skojarzył mi się z
piosenką "Majster Bieda" Wojtka Bellona, podobny
klimat.
"bo tylko to ma
na dnie serca zziębniętego
płomyk Twego uśmiechu"
- piękna metafora! i nie tylko ta..
Pozdrawiam:)

przesyłam uśmiech:)

Bardzo ładny wiersz Grzegorzu, Wciągający treścią i
dobrze mi się go czytało w tej nieregularności. Podoba
mi się +:)
Myślę, że tutaj "nieraz" (często niekiedy, czasami)
bez spacji. Pozdrawiam :)

dziękuję za odwiedziny u mnie i mądre refleksje...od
razu widać że ma się do czynienia z człowiekiem
znającym ból i samotność....czuję że wiesz o czym
śpiewa moja dusza ;) pozdrawiam

Piękna włóczęga!Od poczatku zaciekawia:)
Trzy razy użyta "droga", może na końcu zamienić: "na
dalszą podróż"? Twój wiersz, Ty decydujesz:)
Pozdrawiam i szerokiej drogi!

Spodobał mi się Twój wiersz i treść i forma.
Przypomniał mi się mój ulubiony film"Pożegnanie z
Afryką" gdzie główny bohater Denis zakochany w Karen
bez pamięci, odlatywał gdy tylko wezwał go ptak
wolności/to takie moje skojarzenie/...pozdrawiam:)

bo tylko to ma
na dnie serca zziębniętego
płomyk Twego uśmiechu
jak chleba kromkę na dalszą drogę...

wielki plus niezwykły wiersz :)