WNĘTRZE

W bezsilności trwania nadzieja wegetuje
Serce przed gniewem się wzbrania
A jednak złość nad spokojem góruje

Sypią się iskry złowrogich spojrzeń
Wnikają w strukturę życia
I parzą gorąco jak ogień

Przemiana zamyka rozdział ubóstwa
Lecz nie chce odejść spokojnie
Tylko się szarpie targa i pluska

Trud niepojęty rozrywa wnętrzności
Rzucając swój brud przed siebie
W którym niestety nie ma miłości

Zapach kadzidła drażniącej woni
Gorzki smak wokół roznosi
I zadnej skruchy łez nie uroni

Budując zamek swojego bytu
Nie widzi z nizin obłoków
Wśród przestrzennego skowytu

autor

suzzi

Dodano: 2005-06-12 08:48:23

Ten wiersz przeczytano 523 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie