wnuczka

Wnuczka
Istotko mała, któraś przez wiele miesięcy w łonie matki przebywała
I pewnej nocy listopadowej po raz pierwszy na świat wyjrzała
Weź w swoje malutkie rączyny życie do ciebie przybywające
Oraz przywołaj wszystkie anioły z niebios nad twoim losem czuwające
Bowiem dusza w twoim malutkim ciałku już się tli i zaświaty zwołuje
I stwórca opiekę na tobą, twoją przyszłością pokazuje
Gwiazdka szczęśliwa w przestworzach nad twą malutką główką się zapaliła
Bytowanie na ziemi i obecność nowego człowieka wszystkim objawiła
Czy urodę niezwykłą czy mądrość wielką na ten padół z sobą przynosisz
I czy to co jest istotne w twoim przyszłym losie stwórcę już prosisz
Wszak babcia ucieszona z daru niebios życzy ci wszystkiego najlepszego
A teraz dzieciństwa w dużym domu wesołego i pogodnego
Niech kwiaty, róże konwalie i bzy w twych oczętach rozkwitają
Ptaki zaś melodię rankiem świergotliwą śpiewają
Miłością serdeczną będziesz żyła zewsząd otoczona
I historia twoja niech nie będzie prosta tylko z różnych części złożona
Przyszłością moją będziesz i nadzieją ukochaną
Jako radość i pewien obowiązek na tej ziemi do życia dodaną
Rośnij więc zdrowo pod okiem ojca i matki czujnym i troskliwym
I niech każdy patrz na ciebie uśmiechem promiennym i dobrotliwym

autor

unglesio z Bieszczad

Dodano: 2009-11-30 16:46:45

Ten wiersz przeczytano 1146 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie