Woal jego spojrzenia

Podeszłam do niego
woal jego spojrzenia okrył moją sylwetkę,
gdy próbował być przekonujący
ja pochłaniałam wystrój sali.

Dobry, ale był za moim ramieniem…
Mądry? Wiedział, ale nigdy nie wypowiedział:
„Zauważam to jak promieniejesz
w mojej obecności
myśląc o kimś innym”.

Z nim mogłabym sobą dzielić,
a ja tak bardzo potrzebuję istnieć jako nierozerwalna jedność.

Magdalena Gospodarek

autor

espressivo

Napisany: 2016-01-24 Dodano: 2017-01-27 23:22:08

Ten wiersz przeczytano 362 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie