wobec śmierci

wszystkim których ta tragedia dotkneła i tym których dotknąć powinna

można walczyć z ludzka złością
można walczyć z żywiołami
można walczyć z obojętnością
nie można walczyć z wybuchowymi gazami

można szukać nowych ideałów
można szukać kontaktu z bogatymi
można szukać miłości czarów
nie można znaleźć zmarłych żywymi

można mieć wiele chwil dobrych
można mieć przyjaciół wspaniałych
można mieć nic albo wiele
nie można mieć ducha w popiele

w popiele ciał
znów widac jak wiele znaczy ludzkie życie
życie górnika
kiedyś miałeś wszystko pracę, płacę, szacunek
dziś wiatr wieje ci w oczy
dziś anioły schodza pod ziemię
szukając ciał swych braci
za węglanym murem nie ma metanu
jest tylko postać w masce
w masce z pieniędzy
obojętności bezmyślności
i zagubienia
a anioły pod ziemią niestrudzenie kopią drążą nasze serca

nadzieja umiera ostatnia ale kazdy feniks odradza sie z popiołów

autor

ithilina

Napisany: 2006-11-24 Dodano: 2006-11-24 20:05:57

Ten wiersz przeczytano 995 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie