Wodospad

Wsłuchana w szum odwiecznych praw
pieszczotą rosy twarz skąpana,
kroplami deszczu ciągle trwasz
historia czasu nieprzerwana.

Raz gniewnie krzycząc skaczesz w dół
by zaraz szeptem pieścić ziemię,
leniwym gestem tuląc w pół
czule kochanki nucąc imię,

I tak kapryśny, stały tak
swą miłość snujesz nad wiekami,
w szaleństwie uczuć pędzisz w dal
ponad radością i troskami.

Melodią wieków we mnie grasz
snów epok dal ukołysana,
ty nakazujesz mi wciąż biec
uporem życiu giąć kolana.

autor

smutne oczy

Napisany: 2008-05-04 Dodano: 2008-05-05 12:52:02

Ten wiersz przeczytano 683 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie