Wodzirej w zielonych butach
Wystukując drogę obcasami codzienności
Ruszyła zaśniedziała uliczna gawiedź
Parami podąża ścieżką ku przyszłości
Radośnie choć wolniej uszyci na miarę
Kolorowy korowód naszych słabości
Bez prawideł z kopyta puszczony
Kroczy w swym marszu ku wolności
Za wodzirejem w butach zielonych
Wiekowa dama z noskiem zadartym
Mocno zasznurowała swe usta idąc
Gani młodzieńczy język uparty
Widząc upadku rychłą przyczynę
Inna kozaczy się po kolana
Królewna w zamku z licencją wieczną
Szpilki to dla niej kobiecy dramat
Za wywyższanie wróży im piekło
Choć w deklaracjach mu bili brawo
Oparcie stopom dał jeden chodnik
Odeszli na bok, czmychnęli żwawo
Butów zielonych ciągle niegodni
autor
Grusana
Dodano: 2020-02-17 18:46:20
Ten wiersz przeczytano 680 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
dziękuję!
Można inaczej spojrzeć na życie, nie ze wszystkim się
godzić.
Ciekawa refleksja.
Pozdrawiam serdecznie
refleksyjnie
Pozdrawiam :)