Wojna

Szarpniete spazmem
płaczu, wymiotów,
bólu i braku nadziei.

Spalone mosty przepuściły
wrogów,
mieczami świszczących w powietrzu
ran.

"Oboje oczu otwartych..."
Naciągniecię cięciwy,
celny strzał,
lotka zmiażdżyła żebra,
zdruzgotała płuco i serce.

Życie leje sie poprzez balustrady,
umyka przez zaciśnietę dłonie,
tworząc na około czarną aureolę.

A ten kto jako jedyny zapłakał
pomógł, był w chwili Królowej Ciemności,
nie zauważył, że trzyma w objęciach
martwego człowieka.

Milvie-

autor

Harmeen

Napisany: 2005-04-07 Dodano: 2005-04-07 14:43:12

Ten wiersz przeczytano 607 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie