Wojna, nasza wojna.

Jedyny taki sen
o nieśmiertelności
w chmurach zawieszonej,
przeczekanej ,
wyczekanej w deszczu.

Niekłamany zachwyt życiem,
pięknem zachodu słońca,
czerwienią falującą.
Krwią i płaczem
okupiona arka przymierza.

Los człowieka w ręku.
W dłoni nóż czy karabin
i pociski złote w niebo
ptakom wystrzelone.
Zasypane prochem ciała.

Śmierć waleczna, śmierć
mistyczna w żyłach płynie.
Lęk za wódką głowe
gładzie katu.
Tylko modlitw pomruk cichy.

Człowiek jakiś zabłąkany,
zasłuchany w bicie
świata, co go matką zwał.
Pali wszystkie swe pamiątki
Życię pali, zapomina.

kamienne sumieni trzeba mieć kamienne kurwa jak skały w Taszkiencie

autor

nikt

Napisany: 2007-01-09 Dodano: 2007-01-09 21:56:08

Ten wiersz przeczytano 940 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie