Wołanie
Gdzie jesteś
pytam Ciebie Boże
bo Cię przecież nie widzę
czy jesteś w niebie
wśród bliskich moich
czy błądzisz pośród żywych
może jesteś wśród łanów złocistych
czerwonych maków i powojów
Chociaż Cię nie widzę
czuję przy sobie
Ty jesteś w chlebie mym powszednim
w liściach łopianu na miedzy
w zapachu polnej róży
i w duszy mojej
Błogosławisz trawy i zioła
ożywiasz polne kamienie
zapominasz czasem o ludziach
dajesz im jednak znaki
że choć ukryty - Jesteś
i wołasz - by szukali Ciebie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.