Wołanie o pomoc

Znowu milczę znów lawina słów mi uciekła
patrzę w niebo szukam tam rozgrzeszenia
ja nikczemnik uwięziony w obroży cierpienia
przez mgliste ścieżki życia wędruje do piekła

Niesłyszalny , niewidzialny dla tłumu człowieczego
kamienne serce dźwigam w nieczystych dłoniach
ja podróżnik ciemność spływa po moich skroniach
przez zawiłe ulice wędruje do świata podziemnego

Niewyobrażalny , nieskończony biegnie czas
myśli krążą po mojej głowie jak krew po zyłach
ja niewdzięczny we mnie miłość się skończyła
przez zagmatwane drogi wędruje w hadesowy las

Znowu milczę lecz w duszy wołam Cię dobry Boże
patrzę w niebo stęskniony i czekam na znak od Ciebie
ja człowiek słaby , grzeszny , podły jestem w potrzebie
proszę Cię Boże uratuj mnie bo nikt inny mi nie pomoże !

autor

johnmaclane

Dodano: 2012-10-01 15:16:26

Ten wiersz przeczytano 328 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie