Wołanie o pomoc..... LECZ nikt...

Może ktoś słyszy!?

Boli ją życie, nikt tego nie czuje
jak zwykle nikt nie potrafi zinterpretować.
Nikt tego nie wie, żadna istota nie próbowała.
Czy ktoś wiedział, nie, nie wie

Nie piękne to by było a może będzie wiedział.
Ale, pewne musi iść sama, gdzie?
Może nie do niego to pisze,
choć ma wzmożoną ochotę .

Zwykle to robi, gdy czuje walczy o przyszłość.
Chce wykrzyczeć światu, coś powiedzieć, pokazać.
Lecz kocha życie, potrafi o nie zawalczyć .
Chce, żyje, w życiu sprawiają jej ból.

Pragnie żyć, pragnie być, pragnie kochać i być kochana.
Stan" Lewitacji", gdy ma zamknięte oczy.
Marzy i do niej nic nie dociera.
Mogą krzyczeć a tu cisza, napawa optymizmem.

Ból istnienia, też jej już nie rusza
dzień i słońce radośnie świeci.
Niebo delikatnie skąpane chmurkami,
Radośnie ciepło otacza.

Wibrujące powietrze, życie, ale cóż to za życie?
Myśli, ale nie myśli lecz trwa, trwa,
chce , ale nie chce być radosna i smutna.
Taka jest roztargniona, nieokreślona

Udowadnia, ze niemożliwe staje się możliwe.
gdy ma zamknięte oczy, marzy,
a do nich nic nie dociera.
Mogą krzyczeć a tu tylko cisza.

Jest tylko szarym obserwatorem codzienności.
Ból istnienia już jej nie rusza,
jest roztargniona, nieokreślona.
A wy nawet nie wiecie jak bardzo ją ranicie.

To okropny ból, który rozrywa.
Nie wie kim jest czuje tylko zapach.
Widzi świat w odcieniach szarości,
czuje i kocha ten stan.?Lewitacji?.

Nie chce, nie chce, już żyć!
Życie, cóż to za życie? Myśli, nie myśli, trwam nie trwam
chce, ale nie chce być, radosna lecz smutna.
Udowadnia, że nie możliwe staje się możliwe.

autor

Volar

Dodano: 2012-02-07 17:18:01

Ten wiersz przeczytano 2209 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie