Wołanie o zrozumienie.
Pilnie strzeżesz każdego centymetra mej
duszy.
Umierasz,za każdym razem,gdy się
zabijam.
Każdego dnia,kiedy wiatr zrzuca mnie na
dno.
Każdego dnia,w którym świat ma mnie
dość.
Wznosisz się i chciałbyś ciągnąć mnie za
sobą.
Niepewność i lęk przed zwątpieniem w
rzekomą prawdę.
Wciąż wieksza przepaść między dwoma
ciałami.
Wciąż coraz większa przepaść między
nami.
Nie słyszysz?
Nie słyszysz mojego wołania o
zrozumienie.
Choć podobno chciałbys wszystko
wiedzieć...
Nie widzisz?
Nie widzisz mojego wołania o
zrozumienie.
Choć podobno chciałbyś wszystko
wiedzieć...
Nie wiesz nic!
I co z tego ,że jesteś , Skoro Cię nie ma?
autor
Wiśniowy Budyń
Dodano: 2008-09-19 13:15:58
Ten wiersz przeczytano 762 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Samotność we dwoje bardziej boli niż sama samotność..
Wznieś skrzydła ponad przeciętność. Nie uginaj się dla
tych którzy nie umieją dostrzec wołania duszy..
Smutny wiersz, wciąż szukasz miłośći, czułości, a ona
nie otwiera drzwi.
ehh... co mam Ci napisać, czuje to co Ty.. pięknie :)
Smakowity Wiśniowy Budyniu, szkoda żebyś zepsuł swój
doskonały smak, więc nie wołaj , tylko zmiataj póki
Cię nie dotknął strzał. Wyciągnij wnioski z tych co
podpowiadają, a doświadczenie już dobre mają. Nie
wolno tracić życia samotnościa w tłumie. Ale
najłatwiej jest radzić. Wiersz mnie poruszył, zadajesz
tyle pytań bez odpowiedzi. Doskonale to przekazałeś.
Bardzo prawdziwy jest twój wiersz, bo można być
samotnym w tłumie i niezrozumiałym, chociaż tak
dobitnie artykułujemy słowa.
przykre gdy koś kogoś nie potrafi zrozumieć
oj budyniu poraz enty stwierdzam że choć dzieli nas 30
lat róznicy....mamy takie same odczucia...więc zmykaj
póki czas...bo on nie zrozumie....bardzo dobrze
pociagnięta refleksja
Wiersz Twój bardzo się wpasował w moje życie. Jeżeli
nie słyszy wołania o zrozumienie, to nie warto, bo
później o wiele mocniej boli, więc czy warto poświęcać
komuś własne życie?
to bardzo przykre i smutne gdy niby ktoś jest a tak
naprawdę go nie ma-smutna prawda bije z wiersza
-trudno tak żyć
Bardzo smutny, wręcz rozgoryczony wiersz, który ma w
sobie wiele emocji. Jak dla mnie bardzo prawdziwy i
życiowy każdy wers z tego wiersza. Podoba mi się.