WOLNOŚĆ

Rosła na łące śliczna stokrotka
Lubiła bardzo spoglądać
Jak pewien konik polny skakał po łące!
Stokrotka też bardzo chciałaby poskakać
Lecz nie mogła
Ponieważ korzeń wrośnięty w ziemię miała!
I zazdrościła bardzo konikowi polnemu wolności
A konik polny skakał i skakał
To znikał z jej oczu to wracał
Spotkał motyla komara i żuka
Przywitał się miło
I znowu znikał
I tylko na ślicznego kwiatuszka
Często spod oka zerkał
A śliczna stokrotka stała i stała
Na swej cienkiej łodydze i płakała
Bo ani przyjaciół
Ani wolności nie miała
Ale jednego nie wiedziała
I niedoceniała
Że ten konik polny
Co skakał koło niej dzień cały
Zmęczony był już bardzo
I bardzo był nieśmiały
Zakochał się bowiem
W pięknej stokrotce i skakał
W nadziei
Że zauważy go jego ukochana
Nie miał sił już
Więc skoczył do niej w końcu
Strudzony zmęczony bardzo
Już po całym dniu
By ją pocieszyć w płaczu
I wyznać jej miłość swą czystą i ognistą!
Zakochali się w sobie i wzięli ze sobą ślub
Ale dla konika polnego
Skończyła się już wolność
Bo chociaż dalej po łące skakać mógł
To jednak związany był już
Węzłem małżeńskim
A stokrotka chociaż nadal wolności nie zaznała
To miała męża wiernego kompana
I tak oto skończyła się wolność konika polnego

autor

Matylda_R

Napisany: 2006-08-07 Dodano: 2007-06-08 00:23:11

Ten wiersz przeczytano 1097 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Wesoły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie