Wolność czai się w blokowiskach

Wychodzą z klatek schodowych
Siadają na ławkach, przy parkach, piaskownicach.
To Oni - jedyni wolni ludzie
Wrastają korzeniami w ziemię
A z ramion wyrastają im skrzydła
Cudowne dzieci Goethego

Piją nektar Bogów
Z ust cieknie im wolność
Otaczają się mgłą
Są niewidzialni – nie widzą nas
My widzimy ich

Zazdrościmy im
Choć się nie przyznajemy
Ja się przyznaje
Chcę być taki jak Oni
Całkowicie wolny

autor

Lucias

Napisany: 2006-12-15 Dodano: 2007-01-16 16:24:04

Ten wiersz przeczytano 519 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie