Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

I wonna lieve!

Straciłem, straciłem to coś w sobie...
Ten promyk, który rozjaśniał mowę,
To spojrzenie, które rzucało na kolana,
Wszystkie przymioty poszły gdzieś w dal...
Teraz siedzę pusty, bez celu i nadziei,
Niczym dzika róża w samotności
Czekając aż ktoś ją odnajdzie...
Zbyt wiele nijakich myśli, bzdur,
Które gromadzą się i gromadzą,
Zapełniają umysł i odbierają sens...
Muszę się urwać, coś zmienić,
Tak aby odpłynąć z tej monotonii
I znów żyć, żyć pełnią a nie pustką...
Muszę...

autor

Czrny

Dodano: 2006-11-22 17:41:59
Ten wiersz przeczytano 397 razy
Oddanych głosów: 5
Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »