Wooo...

Wooo...
Wyje wilk, co czarną rolę pełni
W krwawej satyrze wilczego głodu
Cieniem na leśnym pniu oświetlony
Za kurtyną bezgwiezdnego nieba
Podziwia

Wooo...
Wyje wiatr, i zimną czerwienią przeszywa
Idącą od oczu świecących białością
Zwróconych ku sferom niebieskim
W potoku wilczego ryku

Wooo...
Wyje serce, głosem rozumowo niesłyszalnym
Po kolejnej miłostce grzechem zabitej
Drewnianymi gwoździami w zerdzewiałej skrzyni

Wyciem chce księżycowi
O wilczym bólu powiedzieć

autor

stehr

Napisany: 2007-04-06 Dodano: 2007-04-08 00:30:04

Ten wiersz przeczytano 664 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie