Wpływ radia na jednostajność ludzką

mieszkam na trzecim piętrze domu z cegiełek
czerwonych jak ryszardowa cegła.
mam stąd widok na brunatne góry ostrołęckich bloków
i las znany skądinąd jako czarnobylski.
trzymam radio pod podłogą ze starych desek
skąd bob puka do drzwi nieba

może ostrołęckiego

mieszkam na trzecim piętrze domu ze wspomnień
które z wiekiem bieleją w różę grobową.
ja też bieleję w różę grobową.
z mojego radia dochodzi głos paula
cytujący matkę niech tak będzie.
kiwam głową. wszyscy zbielejemy

niech tak będzie.

zapomniałam dodać, że mieszkam też na czwartym piętrze
skąd mam ogromną szansę zapukać do nieba.
w radiu przemawiają różne głosy
kawa wciąż ta sama i ja też ta sama
jak ostrołęcka topielica idąca tańczyć we mgle.

z wyspiańskim chochołem do pary.

autor

Terrey

Dodano: 2011-11-18 19:08:51

Ten wiersz przeczytano 438 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie