Wpół do miłości

Nie wpół do miłości, ale już wpół do października.
Czyżby przysypały Ciebie Anno jesienne liście? Gdzie
się przed nami ukrywasz?
Pozdrawiam najserdeczniej. :)

ja wierzę w moc która umie połknąć gwiazdy ale uważam
że moja jest ale za mała słaba tak że nic nie zmienia
w życiu jej świadomość lekko szalenie

och, jak cudowne jest takie kołysanie :-)

Piękny.Więcej wiary w miłość prawdziwą.Pozdrawiam.

Witaj Aniu. Poetycko opowiadasz o kobiecie, która
kocha i jest kochana lecz gdzieś skrada się lęk czy to
uczucie przetrwa próby czasu. Rozumiem obawy twojej
peelki bowiem zawsze wystepuje element ryzyka, lecz
warto zaufać, chociaż wymaga to czasu i starań.
Moc serdeczności Aniu.

Zachwycam się wierszem, bardzo kobiecy i subtelny.
Pozdrawiam Aniu:)

Żeby tak było na zawsze...tylko,że życie czasami swój
scenariusz pisze,wiersz ciekawy...pozdrawiam kolorami
tęczy Aniu :)

kołysze miłością,,pozdrawiam:)

Ciepło na sercu :) :) pozdrawiam i głos zostawiam +

Mężczyźnie nie można bezgranicznie ufać. Wyjątki
potwierdzają regułę.
Piękny wiersz rodzący nadzieję na zaprzeczenie
powyższej reguły. :)
Pozdrawiam serdecznie.

Może warto jednak zufać...Pozdrawiam.

Trzeba się szeroko otworzyć...wpół, to zbyt msło, by
miłość prawdziwie poczuć, a ona ma tyle piękna i
barw...
pozdrawiam ciepło

Jest tu obok :) piękny, kołyszący wiersz:)

Cieplutko u Ciebie**
Pozdrawiam:)*

Wszystko czego pragniesz zawsze musisz czekać.
Pozdrawiam