Wracać?
Zejdziesz ty wreszcie z tych obłoków?
Pyta kolega mój rozsądny.
Patrzę na ciebie trochę z boku
I przyznam, jestem ciut zazdrosny.
Bo ja po ziemi twardo łażę
i ścigam się z niejednym szczurem,
a ty nie spojrzysz na mnie nawet,
jedząc migdały pośród chmurek.
Drogi kolego, ja mu na to,
nie licz, że czas tu coś odmieni.
Nie mogę, zrozum, patrzeć na dół.
Wiesz, że od lat mam lęk przestrzeni
autor
ewaes
Dodano: 2017-09-19 17:51:29
Ten wiersz przeczytano 3012 razy
Oddanych głosów: 57
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (122)
@Mariola C - - o tak, u mnie to tylko wymówka żeby nie
patrzeć na problemy przyziemne, długo tak się nie da,
ale.... Póki się da to bujam :)
Dziekuje :*)
Z tego wnioskuję, że ludzie dotknięci lękiem
przestrzeni odrywają się z głową w obłokach od
realnego życia.
Ja tam muszę patrzeć w dół, a powodem są.....
...kobiece nogi. :)
Fajnie:) Ja też mam lęk przestrzeni, szkoda widoki z
góry są przepiękne:) Miłego wieczoru:)
@waldi - - nie każdy, i chyba dobrze bo przecież ktoś
musi realnie myśleć :) :)
Dziekuje :*)
Piękny to lęk przestrzeni ... życie może Twoje
odmienić ... cóż nie każdy ma tyle szczęścia co Ty i
ja ...
@Janusz Krzysztof - - pewnie, przecie bym tam nie
wlazla inaczej :) :)
Dziekuje :*)
@tanczaca Grazynko - - cieszę się że się podoba :)
Bardzo dziękuję :*)
Bardzo dowcipna odpowiedź (zakładam, że lęk
przestrzeni czy wysokości jest li tylko wymówką).
Pozdrawiam.
Bardzo fajny wiersz,
puenta wyjątkowo superowa.
Pozdrawiam serdecznie:)
@magda - - dziękuję bardzo :*)
@Zamyslona - - da się żyć z takim lękiem :) :)
Dziekuje :*)
@Ewa K - - można ale migdałów wtedy nie widać :) :)
Dziekuje :*)
Super puenta.
..no właśnie widzę jak zeszłaś z tych "chmurek" a my z
Tobą ..a zatem wiadomo źe wszyscy mamy lęk przestrzeni
:)
można zamknąć oczy :) fajnie :)