Wróć

Pamiętam te chwile, gdy tuliłeś w swych ramionach mnie,
a do ucha szeptałeś: "Kocham Cię".
Pamiętam to, gdy było nam cudownie,
lecz skończyło się to tak raptownie,
że nie zdążyłam nawet nacieszyć się Tobą w pełni.
Znienacka odszedłeś ode mnie zupełnie.
Zostawiłeś tłumacząc się głupio: "Tak wyszło Słońce, po prostu".
Powiedziałeś to tak zwyczajnie, prosto z mostu.
A mnie to bolało i boli nadal.
Ten cios w serce jakiś mi zadał nie przemija wcale.
Ciężko ukryć te wszystkie żale.
Serce me krwawi i nie przestaje,
bo ja zwyczajnie kocham Cię dalej.
To nie takie proste zapomnieć o Tobie,
gdy w każdej czynności przypominasz o sobie.
Wiem, że nie wrócisz już do mnie,
ale marzę byś usiadł znów koło mnie,
przytulił i powiedział, że już zostaniesz.
Do końca życia, a nawet dalej.
I znowu będziemy szczęśliwi, zakochani.
Znowu tak bardzo sobie oddani.
Tak bardzo tego pragnę,
lecz Twe serce głuche
na moje prośby, na moją skruchę.
Już tak nie mogę, nie wytrzymuję.
Wróć do mnie, bo Cię potrzebuję.

autor

lama

Napisany: 2015-11-25 Dodano: 2015-11-25 01:25:41

Ten wiersz przeczytano 697 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Monolog Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie