Wróć w przyszłym roku
Na spacer poszłam
By zdrowia odzyskać
Choćby troszeczkę
A wokół kwiaty
Płatki rozwinęły
Łapiąc słoneczko
I chciałam zabrać
Z sobą do domu
Małą przylaszczkę
Lecz posmutniała
Nie mówiąc nikomu
Spuściła łezkę
Żal jej tak było
Opuścić rodzinę
W tym kwiecie wieku
Tęskniąc uwiędnie
Złe przeżyje chwile
Chcesz tak człowieku
Rękę cofnęłam
Ciesz się jeszcze życiem
U boku siostry
Przyjdę tu znowu
Gdy szczęśliwą będąc
Doczekasz wiosny
Wtedy bez żalu
W innych kwiatów gronie
Na rok znów zaśniesz
I będziesz jeszcze
Pośród innych znaków
Witać przedwiośnie
autor
Adelaa
Dodano: 2015-03-31 15:52:59
Ten wiersz przeczytano 740 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
Piękny wierszo przedwiośniu.Adelo.
Pozdrawiam i życzę: Spokojnych i Radosnych Świąt.
dałaś do myślenia, może czasem należałoby cofnąć
rękę...?
pozdrawiam świątecznie:)
Adelko,Wesołych Świat Ci życzę:)
Wesołych Świąt Wielkanocnych Adelaa:)
Fajny, delikatny wiersz. Podoba mi się.
Pozdrawiam serdecznie.
Radosnych, błogosławionych Świąt Adelo.
Ładna refleksja:)
Bardzo subtelny, z aromatem i klimatem. Pozdrawiam.
Ciekawie, pozdrawiam:)
Czule i szlachetnie +)
optymistycznie i pięknie napisałaś...szlachetnie
postąpiłaś:) pozdrawiam
Wspaniale metafory bardzo ciekawy wiersz ps. Mialem na
mysli ze nie ma takiej osoby na swiecie procz mojej
mamy na ktora moglbym liczyc w trudnej sytuacji a co
do internetowych przyjazni to utrzymuje kontakt z
kilkoma osobami z portalu pozdrawiam swiatecznie
Ładnie spersonifikowałaś przylaszczkę,dobrze,że
jeszcze będzie się cieszyć życiem w glebie,
swoją drogą to łapanie słońca dzisiaj raczej kiepskie
bo marna pogoda i pada deszcz.
Pozdrawiam Adelko:)
Wspaniale porównałaś kwiaty w parku z życiem ludzkim.
Jesteśmy jak zerwane kwiaty więdnąc bez rodziny i
przyjaciół. Umierając przedwczesna śmiercią. Cieszmy
się życiem, podlewajmy deszczem miłości, skąpanym w
promieniach słońca. Brawa dla autorki i pozdrowienia
kwiatek w wazonie też wolny
i pachnący.
Pozdrawiam serdecznie