Wróć siostro

Wśród szarych obłoków na niebie,
niebieska chmura zawisła
wszak nie odnajdę już Ciebie,
wszelka nadzieja też prysła.

Gdzie jesteś siostro kochana?
Z pewnością już nigdy nie wrócisz,
ta nić została przerwana
i karty tej nie odwrócisz.

Jeszcze ta lampa się pali,
na Twoim nocnym stoliku,
pamiętasz te światła w oddali,
Ty pytań miałaś bez liku.

Na szklankach żłobiłaś kwiaty,
maki czerwone i róże,
to było kiedyś ,przed laty
i krople deszczu na chmurze.

Marzenia zamknęłaś w szufladzie,
już nie pamiętasz ich treści,
być może w tej smutnej balladzie,
ich mała garstka się zmieści.

Ogień palił się w piecu,
a dym uchodził z komina,
przy jednym stole siadała
wtedy szczęśliwa rodzina.

Chleb pachniał kłosami żyta
i łanem złotej pszenicy,
w nim była magia ukryta
i w blasku woskowej świecy.

Wspominam ten biały dzbanek,
złocisty kolor herbaty,
na półce tykał zegarek,
stał przy nim wazon pstrokaty.

Pamiętam to serce stroskane
co zawsze łączyło rodzinę,
to przecież zawdzięczam je mamie
i Twoje wymawiam znów imię.

O siostro wracaj z daleka
tak smutno mi jest bez Ciebie
a w domu samotnie wciąż czekam
i marzę o żytnim chlebie.

autor

joanna 53

Napisany: 2019-03-01 Dodano: 2019-03-01 20:07:39

Ten wiersz przeczytano 936 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Rodzina

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie