Wrócę tam...

Z każdym krokiem odczuwam coraz głębszy zapach
Ziemi przesiąkłej śmiercią. Wilgotna mgławica
Spowija mnie, otula, zimnym swym łańcuchem
Oswaja mnie z tym miejscem. Przede mną tablica.

Z każdym w dal spojrzeniem widzę na horyzoncie
Cienisty las pagórków zwieńczonych marmurem.
Cicha ta polana do snu chce mnie kołysać,
Chcę - nie mogę odmówić. Jak wiedziony sznurem.

W pląs wpadam letargiczny, i w zadusznym walcu
Wiruję, a wraz ze mną te na ziemi gwiazdy,
Których zaśpiew tak czysty - pamiętam. Pamiętam.
Przy każdym myśl, modlitwa, a samotny każdy.

Chcę zostać. Nie mogę, bo jutrzenki płomienie
Sny palą bez pamięci. Już księżyc zachodzi,
We mgle się rozpływają widma czarnych błoni.
Wrócę tam. Na pewno. Ta myśl tęsknoty słodzi.

autor

seba-yimmy

Napisany: 2008-04-29 Dodano: 2008-04-30 14:02:58

Ten wiersz przeczytano 853 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie