Wrócimy na perony

jesteś uściskiem latarni we mgle
w portkach zdartych, z gitarą, z plecakami
stoimy w deszczu na dworcu PKP
śmigamy myślą w ślad za pociągami

jesteśmy wolni i przeszczęśliwi, a ja się boję i boję
że wkrótce jesień zawróci nas z podróży
że przyjdzie czas rozłąki, smutku, burzy
że nam zostaną tylko szare negatywy

a kiedy juz sflustrujesz się światem
kiedy odejdziesz na bok oburzony
obiecaj mi, ci sami jak na zdjęciach
ci sami wrócimy na perony

autor

KATrina144

Dodano: 2008-08-31 22:55:50

Ten wiersz przeczytano 476 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie