wrota niebios

We śnie wszystko wydaje się proste
Bajkowy deszcz nas kroplami porośnie
Będzie pieścił nasze ciała

W jednej chwili się uniesiemy
Bo dlaczego nie?
Uciekajmy z Ziemi!

Ktoś uchyli nam niebios wrót
Miłość popłynie z serca nut
Ale to nie my będziemy grać

I Ty znikniesz, nie przejdziesz przez obłoku próg
Kiedyś mówiłaś
Kocham więc jestem...

Mego serca szelestem
Cię nie obronie
Taka miłość...w ogonie...

autor

nietykalny

Dodano: 2007-06-06 00:19:06

Ten wiersz przeczytano 429 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie