Wrzesień

Słońce tak jak wczoraj przegląda się w falach
I wiatr dzisiaj znowu głaszcze moje czoło
A ja jak eliksir ze świętego Grala
Piję zapach sosen co tańczy wokoło.

Pejzaż przesycony nutkami jesieni
Na liściach już pierwsze złota rdzawe plamy
I mgła co nieśmiało kładzie się na ziemi
I czas co przymyka lata jasne bramy.

Dziś już na jeziorze żagli gasną gwiazdy
Okrzyki żeglarzy zmiotła ciszy ściana
Z ognisk pozostały osmalone drzazgi
A w sercu tęsknoty gorycz tak niechciana.

I tylko łabędzi skrzydeł łopot biały
I klangor żurawi niczym trąbki sygnał
I ja jak rozbitek cudem ocalały
Gdy wiatr go kaprysem nad te brzegi przygnał.

I jeszcze ostatnie przez ramię spojrzenie
I ciszy ostatnia prosto w uszy strzała
I blask co nad falą zamienia się w lśnienie
I ta melancholia co w sercu została.

Koń gotów do skoku pręży się jak struna.
Więc w galop i cwałem i pędź wprost przed siebie
Gdzie gaśnie nad lasem słońca krwawa łuna
Gdzie białe obłoki pływają po niebie…

autor

perseusz

Napisany: 2007-09-14 Dodano: 2013-12-21 20:59:10

Ten wiersz przeczytano 2214 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie