wrzesień

Przeminął czas gwałtownych burz,
dni słońcem przesyconych.
Na pięciolinii między słupami
jaskółczych nut rój gwarnie odlot planuje.

Zaginęły gdzieś w gęstej mgle poranki,
pełne radości, słowiczego śpiewu.
Szare niebo kwaśne roni łzy,
nie tylko ono tęskni za błękitem.

Jedynie sady wyglądają na zadowolone,
rozkładają gałęzie pełne soczystych owoców.
Wszystko płynie jakby wolniej,
snując się jak dym na kopiskach.

To już wrzesień, koniec letnich marzeń i uniesień...

autor

LiliaLeśna

Napisany: 2010-09-12 Dodano: 2010-09-14 09:41:08

Ten wiersz przeczytano 570 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie