Wrzesień

Nieco inaczej o wrześniu. Na kabaretową nutę.

Kiedy myślałem, idzie jesień,
kasztany rzuci przy alejce...
A tu przy ławce, na której serce
nożem ktoś wyrżnął, słyszę: „Wrzesień?

Jak ja go, w mordę, nienawidzę!
Wczoraj inicjał, jeszcze świeży,
dzisiaj już krwawi, a zbój księżyc
ślipie jak głupi inteligent,

któremu jest już wszystko jedno.
A przecież Zośka, której imię
pachniało majem (a ja chciwiec
chciałem mieć wszystko - ciał, dusz jedność)

znikła, ostygła w tenże wrzesień,
i teraz serca nasze milkną.
Na ławce jakoś tak jest zimno.
Przebrzmiała wiosna - czas uniesień.

Wrzesień? Jak ja go... nienawidzę!”

autor

MariuszG

Napisany: 2019-09-10 Dodano: 2019-09-10 09:35:14

Ten wiersz przeczytano 3029 razy

Oddanych głosów: 43

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie