Wrzesień
Chodzi wrzesień po świecie,
z babim latem pod rękę,
nicią pajęczą plecie,
tęsknota tuli serce.
Za latem co odchodzi
razem ze śpiewem ptaków,
w skrytym marzeń ogrodzie
zrywam naręcze kwiatów.
Chwytam bukiet w swe dłonie,
mocno tulę do siebie,
chcę by stale był przy mnie,
budząc lata wspomnienie.
/EN/
Komentarze (64)
Na całe szczęście coraz bliżej wiosny :)
Witaj!
Nostalgicznie o wrześniu.
Wspomnienia wplatają się w tą treść.
Ładnie!
Pozdrowienia ślę!
Ślicznie o wrześniu. Pozdrawiam :)
Tak, ten wrzesień wyjątkowo letni.
A wiersz piękny.
Pozdrawiam
Cudnie oplotłaś wiersz babim latem :)
Miłego dnia Elu :)
Piękny nostalgią ten wrzesień.
Pozdrawiam:)
wrzesień też potrafi przyrodą zaczarować... jak czytam
o przemijaniu raczej kojarzy mi się: metą ...
Tak, wrzesień zakochany w kolorach, zaczyna już
malować jesień.
Ładny przekaz wiersza.
Pozdrawiam.:)
Taka nasza uroda że zawsze tęsknimy za tym co
mija,pocieszam się ze szybko powróci lato.
Wraz z nadejściem chłodnych wrześniowych ranków
zaczynamy tęsknić za latem... Pozdrawiam Cię
serdecznie Isano i życzę milutkiej, słonecznej
niedzieli :)
Bardzo ładnie i latem i kiedy złota jesień, pozdrawiam
ciepło, miłej niedzieli.
Wrzesień potrafi zauroczyć:) tak jak Ty:))
I ja idę z letnim bukietem pozdrawiam
Słoneczny wrzesień sprzyja letnim wspomnieniom :)
Pozdrawiam Elu :)
Tak lekko i bez większych zobowiązań ale całkiem
gładko zatem plus zasłużony:)))