Wrześniowe zaurocenie

Jarzębino :):):) Dziękować stokrotnie, bo nie każdemu
było dane dożyć dzisiaj, by móc czytać twoje wiersze
:))))))

pięknie o życiu...:):):)

Popieram Dorotkę, dziękować. Myślę Skoruso, że zawsze
pozostaniesz młoda duchem, chociażby dlatego, że wciąż
tworzysz.
Pozdrawiam.

Pewnie, że dziękować. Nie każdemu dano.

w wielaki zadumie
podzinkować wypado
za pzezyte roki
i dalik siek ciesyć
zdrowim w:)

Smutne i piękne zauroczenie.Pozdrawiam:)

Skoruso pomimo smutku zauroczyłaś mnie słowami i
klimatem wiersza
jak zawsze piękną gwarą zapisany
pozdrawiam

w życiu są również smutne chwile, pozdrawiam:)

już Ty wiesz skoruso, co masz zrobić... i z każdym
wierszem przybliżasz czytelnika do tej trudnej,
pokornej postawy - pogodzenia się z wolą Bożą (czy też
z losem, dla niewierzących:); ja tu nie widzę smutku,
tylko życiową refleksję nad przemijaniem, może lekki
żal, że mniej niż więcej zostało:)

smutne zauroczenie...oby nie przeszło w fatalne,
oczywiście na tak:) miłego wieczorka skoruso

Skoruso Twoje gwarowe wiersze czytam z wielką
przyjemnością Jestem Twoją fanką ,Pozdrawiam
serdecznie :) Dziękuję za wizytę u mnie

Tęsknota piękną melancholia pisana.
Bardzo mi się podoba ten wspomnieniowy wiersz:)
Pozdrawiam

Pięknie, melancholijnie...Twoich wierszy Skoruso chce
się więcej i więcej.

Bardzo ciekawy utwór
pozdrawiam

Witaj - jak zawsze ładny gwarowy wiersz. Pozdrawiam