Wspołistnienie w poezji

Sennie z łóżka pieleszy,
Piszę do Ciebie miły
Dzień ku schyłkowi pokłon oddał
Rozum mój mnie nie myli
Ku Tobie kieruję myśli moje
Z powolna irracjonalnie
Słowa dobieram z wielkim przekonaniem
Końcowo brzmi to banalnie.
Nie bacząc na to jak mi dziś wychodzi
Czy lepiej czy nie zbyt dobrze
Pisać do Ciebie chce w każdej chwili
I myśli opisywać szczodrze
Nie jest nam nadane łatwo iść przez życie
Bez kłód pod nogami pokonywać mile
Chciała bym mieć pewność że jak się spotkamy
Zatrzymamy się w biegu dla siebie na chwilę
Z wieczora piszę dziś wcześniej niż zwykle
Upajam się wspólną poezji chwilą
Bo pisząc do Ciebie czuję Cię obok
Nasze wspólne duszę raczej się nie mylą
Wierszem odczuwani Ja, Ty my razem
Tyle dla siebie możemy
W swoich samotniach tak jakby raźniej
Kiedy dla siebie współistniejemy…

autor

carollena

Napisany: 2013-07-24 Dodano: 2013-07-24 19:29:08

Ten wiersz przeczytano 869 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie