Wspólną drogą
„Miłość potrafi znaleźć drogę tam, gdzie nie ma nawet ścieżki.” - Eurypides
Pośród ścieżek melancholii,
wśród życiowych krętych dróg,
wciąż się wije mej miłości
czarujący leśny dukt.
Niedostępny wścibskim oczom,
odgrodzony od złych słów,
otoczony drzew szpalerem,
pełen ciepła czułych ust.
Nikt dostępu doń nie znajdzie,
obronimy ciszy dźwięk,
dopuścimy tylko lekki,
delikatny wiatru szept.
Może jeszcze śpiew skowronka,
który z oczu zrzuci sen
i promienny uśmiech słońca,
by miłości naszej strzegł.
Komentarze (93)
Bardzo ładny.. lekki.. pozdrawiam :)
Dorotko, Agatko, to bardzo miłe, co piszecie :)
Dziękuję :*)
Bardzo ładnie. Lepsze Twoje pisanie niż niejedna
"wielka poezja", Twoje wiersze zawsze z dobrego
serca.
tak właśnie... delikatnie i z wiarą :-)
Małgośka, Ciebie również serdecznie pozdrawiam :*)
Witam serdecznie Lidio, Ryszardzie, Ewo, Michale :)
Bardzo dziękuję za miłe komentarze. W miarę możliwości
zajrzę do Was, ostatnio na nic nie mam czasu...
Pozdrawiam serdecznie :)
Też mam taką "prywatną" ścieżkę, tylko niestety od
dawna nie jest już wspólna z nikim.
Możliwe że ym ja jeszcze nie komentował tak pięknego
wiersza?? Z zachwytem przeczytałam! :)
Pozdrawiam serdecznie
☀
Pozdrawiam
Dziękuję za komentarz.
Za Twój wiersz zostawiam +
Bardzo melodyjny wiersz. O miłość trzeba dbać.
Miłego wieczoru:)
Bardzo ładnie.
Dziękuję Augustyno :*)
Pozdrawiam :)
Piękny wiersz o miłości delikatny i romantyczny.
Serdecznie pozdrawiam
Ewo, Sławku, Teresko, Marku, Staszku, dziękuję za
odwiedziny :)
Serdecznie pozdrawiam :)